σκεντσεύ(γ)ω

Ν

βασανίζω, τυραννώ, παιδεύω («και τυραννούν τσι χρισθιανούς, σκεντσεύγουν τις αραγιάδες», δημ. τραγούδι).

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < κεντώ «τρυπώ με μυτερό όργανο, ερεθίζω, ενοχλώ» (πρβλ. διαλ. τ. σκιντώ, σκιντάω «πειράζω, ενοχλώ, ερεθίζω»)].